Waarom wij maar niet van bewerkte voeding afblijven
Dat bakje chips op tafel. De chocoladereep in de kast. Als je er eenmaal aan begint is de zak zo leeg en de reep zo op. Achteraf baal je als een stekker, want hoezo kun je niet gewoon na één handje of blokje chocolade stoppen met eten?
Weten is winnen en kennis is macht. Geef jezelf een flinke voorsprong in de race tegen de snacks. Lees hier waarom wij maar niet van dat bewerkte voedsel af kunnen blijven.
Wat bedoelen we met bewerkte voeding?
Voeding die door verschillende industriële processen is aangepast, zodat het makkelijker verteerbaar en langer houdbaar is. Het bevat veel toegevoegde ingrediënten als suiker, vet, zout en chemicaliën. Tegelijkertijd weinig voedingstoffen zoals vezels, vitamine en mineralen die je lichaam juist nodig heeft. In frambozensiroop zit geen fruit, bijvoorbeeld.
Daarnaast vind je in bewerkte voeding vaak veel calorieën. Het tikt dus je calorie-inname binnen no-time over het randje. Het is een aanslag op je darmflora en het vreet energie.
Met dit alles in je achterhoofd: easy peasy om vanaf te blijven, toch?
De grote verleider
Jij, ik, de fitgirl of de achterbuurjongen van je stiefzus: bewerkte voeding houdt iedereen in zijn greep. Bewerkte voeding is woest aantrekkelijk, onweerstaanbaar, onmiddellijk bevredigend, snel, makkelijk en vaak goedkoop.
Het is de ultieme verleider. En op het moment suprême – met je hand in die zak chips – torenen zijn verleidingskunsten boven alle nadelen uit.
Tot het op is…
De magie is uitgewerkt. Na een snackbui geef je jezelf flink op je kop. Want hoezo kan ik niet stoppen? Waarom is het toch dat wij bewerkte voeding zo lekker vinden?
Van aardappel naar chips
Er zit een hele industrie achter deze vraag. Vol sluwe trucjes om het overeten van bewerkte voeding te stimuleren. En het begint al bij het verwerkingsproces. Een aardappel verandert tenslotte niet zomaar in chips.
Dit proces kent een aantal valsspelers. Elementen die geen enkele voedingswaarde toevoegen aan het product. Die slechts maar één doel hebben: jou verleiden.
Een van deze valspelers zijn de emulgatoren. Deze creëren een geweldig mondgevoel. Emulgatoren maken het product gladder, dikker en rijker. Daarnaast worden er smaakversterkers gebruikt om het product nóg lekkerder te maken. En de felle kleurstoffen maken jou nog net iets meer verliefd op die snoepjes.
De keuze is reuze
Op tafel staat niet alleen chips, maar ook M&M’s, kaasstengels en dipsausjes. Ben je zoet beu, dan is zout er om je op te vangen. Kijk naar de schappen in onze supermarkt. Zoveel prikkels.
De keuze is oneindig en je smaakpapillen hoeven zich nooit meer te vervelen. Het resultaat is dat wij meer eetlust hebben. Bedenk je maar eens hoeveel appels je kunt eten voor de smaak je tegenstaat. Not so much, right?
Als je veel van één bepaalde smaak eet, ben je het na een relatief korte tijd wel beu. Met een kleurenpallet aan smaken houd je het een stuk langer vol. En dat brengt ons op het volgende addertje onder het gras.
Smaken combineren betekent meer eten
Verschillende smaakcombinaties in hetzelfde product – zoals het zoet van suiker, het fijne mondgevoel van vet en de hartige smaak van zout – zijn een winning team. Denk maar eens aan de chocoladereep met karamel en zeezout. De combinatie van vet en zout in friet of kaas. Heaven!
De voedingsindustrie weet als geen ander dat het combineren van smaken ervoor zorgt dat jij meer eet. Dit is onderdeel van het zogenaamde stimuli-stapelen, oftewel de beste verleidingselementen in één product stoppen om jouw honger te blijven stimuleren. Een blokje chocolade is dus eigenlijk een blokje vol triggers.
En dat is niet alles. Op diezelfde stimuli-stapel ligt ook het gemak van eten. Bewerkte voeding wordt zo gemaakt dat jij het zonder moeite eet. Je hoeft er bijna niet op te kauwen en het lost snel op in je mond.
De marketingtrucs ontmaskerd
Dan zijn er nog de slimme marketingtrucs. De vezelrijke ontbijtgranen, vega knakworsten en kaas gemaakt van grassprieten uit een weiland bovenop Mount Everest. Glutenvrij. Vegan. Organisch. Ram er een stempel op en het is groener dan groen.
‘Kies mij. Dan ben je gezond bezig.’
De supermarkt ligt vol met deze sprookjes. De tandenfee is er niks bij. Die ontbijtgranen ‘Vol vezels!’ zitten eigenlijk ‘Vol suiker!’. En de graskaas bevat stiekem evenveel vetten als normale kaas.
Je hebt dus niet snel in de gaten dat je meer suiker of vetten binnenkrijgt dan je eigenlijk wilt. Check dus altijd eerst het voedingsetiket op een product voor je het in je mandje stopt.
De waarde weegschaal
We hebben geleerd geld te besparen en geen voedsel te verspillen. We hebben geleerd om meer te kopen voor minder geld. Hierdoor raken we nogal eens in de war over de waarde van voeding. We koppelen de waarde van voeding aan de prijs.
De fabrikant stopt bijvoorbeeld in een zak Cheetos honderd gram meer chips voor dezelfde prijs. Jij denkt vervolgens dat je met een good deal naar huis gaat. Reality check: de waarde van voeding hang niet af van de prijs. De waarde van voeding hangt af van wat er ín het product zit.
Door je eetpatroon vol te proppen met good deals betaal je de rekening achteraf. In de vorm van gezondheidsklachten. Je betaalt de prijs met je eigen gezondheid en dat valt altijd duurder uit.